"Wymiarowanie na odkształcalność plastyczną metodą Simplex" | przeprowadza zmianę naprężeń normalnych w polu przekroju z jednoczesną zmianą naprężeń stycznych. Ta rozszerzona forma analizy umożliwia wykorzystanie rezerw redystrybucji, zwłaszcza w przypadku przekrojów poddanych obciążeniu ścinaniem, a tym samym jeszcze bardziej efektywne obciążenie przekrojów.
Konieczne jest wprowadzenie wymaganych wykresów siła-czas. Można je łączyć w przypadkach obciążeń lub kombinacjach obciążeń typu Analiza historii czasowej | Wykresy czasowe z obciążeniem, aby określić, gdzie i w jakim kierunku działają wykresy siła-czas.
Drugą opcją jest wprowadzenie wykresów przyspieszenie-czas, które mogą być generowane w przypadkach obciążeń w Analizie historii czasowej, | typ Akcelerogram.
Wszystkie parametry obliczeń są określane w ustawieniach analizy historii czasowej. Są to na przykład typ metody analizy i maksymalny czas obliczeń.
Wprowadzenie typu obciążenia Woda stojąca umożliwia symulację oddziaływań deszczu na powierzchnie wielokrotnie zakrzywione, z uwzględnieniem przemieszczeń według analizy dużych odkształceń.
Ten numeryczny proces analizy deszczowej analizuje przypisaną geometrię powierzchni i określa, które składowe wody deszczowej spływają, a które gromadzą się w postaci kałuży (kieszeni wodnych) na powierzchni. Rozmiar kałuży powoduje wówczas odpowiednie obciążenie pionowe do analizy statyczno-wytrzymałościowej.
Funkcja ta jest przeznaczona do analizy w przybliżeniu poziomych geometrii dachów membranowych pod obciążeniem deszczem.
Dla podpór obliczeniowych można uwzględnić redukcję siły tnącej. Umożliwia to przeprowadzenie kontroli ścinania z decydującą siłą tnącą w odległości wysokości belki od krawędzi podpory.
Analiza pushover jest zarządzana przez nowo wprowadzony typ analizy w kombinacjach obciążeń. W tym miejscu można wybrać poziomy rozkład i kierunek obciążenia, obciążenie stałe, żądane spektrum odpowiedzi do określenia docelowego przemieszczenia oraz ustawienia analizy pushover.
W ustawieniach analizy pushover można zmodyfikować przyrost obciążenia poziomego i określić warunek zatrzymania dla analizy. Ponadto użytkownik może bez problemu dostosować precyzyjność iteracyjnego definiowania przesunięcia docelowego.
Podczas obliczeń wybrane obciążenie poziome jest zwiększane w krokach obciążenia. Statyczna analiza nieliniowa jest przeprowadzana dla każdego kroku obciążenia, aż do osiągnięcia określonego warunku granicznego.
Wyniki analizy pushover są obszerne. Z jednej strony konstrukcja jest analizowana pod kątem odkstałceń. Można to przedstawić za pomocą linii siła-odkształcenie układu (krzywa nośności). Z drugiej strony, wpływ spektrum odpowiedzi można wyświetlić w oknie ADRS (Acceleration-Displacement Response Spectrum). Docelowe przemieszczenie jest określane w programie automatycznie na podstawie tych dwóch wyników. Proces można ocenić graficznie oraz w tabelach.
Poszczególne kryteria akceptacji można następnie przeanalizować i ocenić graficznie (dla następnego kroku obciążenia docelowego przemieszczenia, ale także dla wszystkich innych kroków obciążenia). Wyniki analizy statycznej są również dostępne dla poszczególnych kroków obciążenia.
Ta funkcja umożliwia przejmowanie sił reakcji z innych modeli jako obciążeń węzłowych i liniowych.
Dzięki tej opcji nie tylko można przenosić obciążenie reakcji jako oddziaływanie, ale także cyfrowo łączyć obciążenie podporowe z oryginalnego modelu z wielkością obciążenia obiektu docelowego. Późniejsze zmiany w modelu pierwotnym są automatycznie przejmowane w modelu docelowym.
Technologia ta wspiera koncepcję statyki pozycyjnej i umożliwia cyfrowe łączenie poszczególnych pozycji tego samego projektu Dlubal Center.
Program wykonuje za Ciebie dużo pracy. Na przykład kombinacje obciążeń lub wyników, które są niezbędne dla stanu granicznego użytkowalności, są generowane i obliczane w programie RFEM/RSTAB. Te sytuacje obliczeniowe można wybrać w rozszerzeniu Aluminium Design w celu przeprowadzenia analizy ugięcia. W zależności od wprowadzonej przechyłki i wybranego układu odniesienia program określa obliczone wartości deformacji w każdym punkcie pręta. Następnie są one porównywane z wartościami granicznymi.
W konfiguracji Stan graniczny użytkowalności można ustawić wartość graniczną, która ma być obserwowana dla odkształcenia dla każdego komponentu z osobna. Jako dopuszczalną wartość graniczną definiuje się maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Definiując podpory obliczeniowe, można segmentować komponenty. W ten sposób można automatycznie określić odpowiednią długość odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
To nie wszystko. W oparciu o położenie przypisanych podpór obliczeniowych program automatycznie umożliwia rozróżnienie belek i belek wspornikowych. W ten sposób określana jest odpowiednio wartość graniczna.
Przy obliczaniu granicznego ugięcia należy wziąć pod uwagę określone długości odniesienia. Te długości odniesienia i sprawdzane segmenty można definiować niezależnie od siebie, w zależności od kierunku. W tym celu należy zdefiniować podpory obliczeniowe w węzłach pośrednich pręta i przypisać je do odpowiedniego kierunku dla analizy deformacji. Tworzy to segmenty, w których można uwzględnić przechyłkę dla każdego kierunku i segmentu.
Należy upewnić się, że zdefiniowanie długości efektywnych w aluminiowym module dodatkowym jest warunkiem niezbędnym do przeprowadzenia analizy stateczności. W tym celu w oknie dialogowym należy zdefiniować podpory węzłowe i współczynniki długości efektywnej. Czy chcesz przejrzyście udokumentować podpory węzłowe i wynikające z nich segmenty wraz z powiązanym współczynnikiem długości efektywnej? W celu sprawdzenia wprowadzonych danych najlepiej jest użyć prezentacji graficznej w oknie roboczym programu RFEM/RSTAB. Oznacza to, że możesz zrozumieć projekt w dowolnym momencie i bez większego wysiłku.
W zakładce 'Podpory obliczeniowe i ugięcia' w pozycji 'Edytować pręt', pręty można podzielić na segmenty za pomocą zoptymalizowanych okien wprowadzania danych. W zależności od warunków podparcia, wartości graniczne odkształceń dla belek wspornikowych lub belek jednoprzęsłowych są dostosowywane automatycznie.
Po zdefiniowaniu podpory obliczeniowej w odpowiednim kierunku na początku pręta, końcu pręta i w węzłach pośrednich, program automatycznie rozpoznaje segmenty i długości segmentów, do których odnosi się dopuszczalne odkształcenie. Na podstawie zdefiniowanych podpór obliczeniowych moduł wykrywa również automatycznie, czy jest to belka czy wspornik. Ręczne przydzielanie, podobnie jak w poprzednich wersjach (RFEM 5), nie jest już konieczne.
Opcja 'Długości zdefiniowane przez użytkownika' umożliwia modyfikowanie długości odniesienia w tabeli. Domyślnie stosowana jest zawsze odpowiednia długość segmentu. Jeżeli długość odniesienia różni się od długości segmentu (na przykład w przypadku prętów zakrzywionych), można ją dostosować.
Czy oprócz obciążeń statycznych chcesz uwzględnić również inne obciążenia jako masy? Program umożliwia to dla obciążeń węzłowych, prętowych, liniowych i powierzchniowych. W tym celu podczas definiowania obciążenia należy wybrać typ Obciążenie masą. Dla takich obciążeń należy zdefiniować masę lub składowe masy w kierunkach X, Y i Z. W przypadku mas węzłowych można dodatkowo zdefiniować momenty bezwładności X, Y i Z w celu modelowania bardziej złożonych punktów mas.
Obliczenia konstrukcji murowej są przeprowadzane zgodnie z prawem nieliniowo-plastycznym. Jeżeli obciążenie w dowolnym punkcie jest większe niż możliwe obciążenie, w układzie ma miejsce redystrybucja. Ma to na celu proste odtworzenie równowagi sił. Po pomyślnym zakończeniu obliczeń przeprowadzana jest analiza stateczności.
Tutaj masz wolny wybór. Obliczenie ciśnienia w podporach można przeprowadzić w dowolnym punkcie dla obciążenia w kierunkach y i z przekroju. Użytkownik może dowolnie rozróżnić podpory wewnętrzne i zewnętrzne. Użytkownik może zdefiniować współczynnik kc,90 dla parcia prostopadłego do włókien (np. 1,75 dla drewna klejonego warstwowo). Jeżeli jest to dozwolone, długość podpory jest automatycznie zwiększana zgodnie ze specyfikacjami normy. Dzięki temu można przeprowadzić bardziej efektywne obliczenia przy minimalnym wysiłku.
Masz pytania dotyczące programu? W zależności od kierunku można indywidualnie zdefiniować długości odniesienia, które zostaną uwzględnione podczas obliczeń wartości granicznej ugięcia oraz które segmenty mają zostać sprawdzone. W tym celu należy zdefiniować podpory obliczeniowe w węzłach pośrednich pręta i przydzielić je do odpowiedniego kierunku na potrzeby analizy odkształceń. W segmentach wynikowych można również zdefiniować wygięcie wstępne dla każdego kierunku i segmentu.
W zależności od kierunku można indywidualnie zdefiniować wszystkie długości odniesienia, które muszą zostać uwzględnione podczas obliczeń wartości granicznej ugięcia, a także które segmenty mają zostać sprawdzone. W tym celu należy zdefiniować podpory obliczeniowe w węzłach pośrednich pręta i przydzielić je do odpowiedniego kierunku na potrzeby analizy odkształceń. W ten sposób tworzone są segmenty, w których można zdefiniować wygięcie wstępne dla każdego kierunku i segmentu.
Czy chcesz przeprowadzić analizę stateczności w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych? W takim przypadku należy bezwzględnie zdefiniować długości efektywne. W tym celu w oknie wprowadzania danych należy zdefiniować podpory węzłowe i współczynniki długości efektywnej. W celu ułatwienia dokumentacji i kontroli wprowadzonych danych można również wyświetlić graficznie podpory węzłowe i powstałe w ten sposób segmenty wraz z odpowiednim współczynnikiem długości efektywnej w oknie roboczym programu RFEM/RSTAB.
Do modelowania konstrukcji w RWIND Basic, istnieje specjalna aplikacja w RFEM i RSTAB. Tutaj należy zdefiniować kierunki wiatru, które mają być analizowane za pomocą odpowiednich położeń kątowych względem pionowej osi modelu. Jednocześnie profil wiatru zależny od wysokości należy zdefiniować na podstawie normy dotyczącej wiatru. Oprócz tych specyfikacji, można skorzystać z zapisanych parametrów obliczeniowych, aby określić własne przypadki obciążeń w celu przeprowadzenia obliczeń stacjonarnych dla każdej pozycji kątowej.
Alternatywnie można również używać programu RWIND Basic ręcznie, bez aplikacji interfejsu w RFEM lub RSTAB. W tym przypadku RWIND Basic modeluje środowisko konstrukcji i terenu bezpośrednio z zaimportowanych plików VTP, STL, OBJ oraz IFC. Zależne od wysokości obciążenie wiatrem i inne dane dotyczące mechaniki płynów można zdefiniować bezpośrednio w RWIND Basic.
Możliwe jest wybiórcze wyświetlanie lub ukrywanie różnych typów obiektów, takich jak węzły, pręty, podpory i inne. Model można wymiarować przy użyciu linii, łuków, kątów, pochyleń oraz różnic wysokości. Ponadto można dowolnie definiować linie pomocnicze, przekroje i komentarze, które pomagają wprowadzać i oceniać dane konstrukcyjne. Elementy te można również wyświetlać i ukrywać.
W porównaniu z modułem dodatkowym RF-FORM-FINDING (RFEM 5), program zawiera:\} do programu RFEM 6 dodano następujące nowe funkcje:
Określenie wszystkich warunków brzegowych dotyczących obciążenia dla analizy znajdowania kształtu (form-finding) w pojedynczym przypadku obciążenia
Przechowywanie wyników analizy znajdowania kształtu jako stanu początkowego z możliwością późniejszego wykorzystania przy dalszej analizie modelu
Automatyczne przypisywanie stanu początkowego z analizy znajdowania kształtu do wszystkich sytuacji obciążeniowych w sytuacji obliczeniowej za pomocą kreatorów kombinacji
Dodatkowe geometryczne warunki brzegowe dla prętów (długość elementu nieobciążonego, maksymalny zwis w pionie, zwis w pionie w najniższym punkcie punkcie)
Dodatkowe warunki brzegowe z uwagi na obciążenie w analizie znajdowania kształtu dla prętów (maksymalna siła w pręcie, minimalna siła w pręcie, rozciągająca składowa pozioma, rozciąganie na i-końcu, rozciąganie na końcu j, minimalne rozciąganie na końcu i, minimalne rozciąganie na końcu j)
Typ materiału „Tkanina” i „Folia” w bibliotece materiałów
Równoległe analizy znajdowania kształtu w jednym modelu
Symulacja kolejnych etapów znajdowania kształtów w połączeniu z rozszerzeniem Analiza etapów konstrukcji (CSA)
Po aktywowaniu rozszerzenia Form-Finding w Danych ogólnych, efekt znajdowania kształtu jest przypisywany do przypadków obciążeń z kategorią przypadków obciążenia "Sprężenie" w połączeniu z obciążeniami od znajdowania kształtu od pręta, powierzchni i bryły wczytaj katalog. Jest to przypadek obciążenia wstępnego naprężenia. Przekształca się on zatem w analizę znajdowania kształtu dla całego modelu ze zdefiniowanymi w nim wszystkimi elementami prętowymi, powierzchniowymi i bryłowymi. Do znajdowania kształtu odpowiednich elementów prętowych i membranowych dochodzi się w całym modelu za pomocą specjalnych obciążeń w zakresie znajdowania kształtu i regularnych definicji obciążeń. Te obciążenia znajdowania kształtu opisują oczekiwany stan odkształcenia lub siły po wyszukaniu kształtu w elementach. Obciążenia regularne opisują zewnętrzne obciążenie całego układu.
W programie RFEM są dwie możliwości. Z jednej strony, można określić obciążenie przebijające na podstawie pojedynczego obciążenia (ze słupa/obciążenia/podpory węzłowej) oraz wygładzonego lub niewygładzonego rozkładu siły tnącej wzdłuż obwodu kontrolnego. Z drugiej strony można je zdefiniować jako zdefiniowane przez użytkownika.
Jeżeli jako kryterium obliczeniowe zostanie obliczony stopień wykorzystania nośności na przebicie bez zbrojenia na przebicie, program poda odpowiedni wynik. W przypadku przekroczenia wytrzymałości na ścinanie bez zbrojenia na przebicie program automatycznie określa wymagane zbrojenie na przebicie oraz wymagane zbrojenie podłużne.
Ta funkcja pomoże Ci w przyłożeniu obciążenia. Wymagane obciążenie może być przyłożone z wykorzystaniem przyrostów. Opcja ta jest szczególnie przydatna w przypadku obliczeń zgodnie z teorią dużych odkształceń. W programie RFEM można również łatwo przeprowadzać analizy postkrytyczne.
Jeśli chodzi o kombinacje oddziaływań, jesteś we właściwym miejscu. Dla kombinacji oddziaływań w stanie granicznym nośności i użytkowalności można wskazać różne sytuacje obliczeniowe zgodne z normą (np. SGN (STR/GEO) - stała/przejściowa, SLS - quasi-stała i inne). Ponadto istnieje możliwość uwzględniania imperfekcji w kombinacjach oraz określania wykluczających się przypadków obciążeń (np. obciążenie montażowe na dachu wyklucza równoczesne obciążeniem śniegiem).
Pracuj wydajniej, dostosowując wyświetlanie modelu według uznania. Możliwe jest wybiórcze wyświetlanie lub ukrywanie różnych typów obiektów, takich jak węzły, pręty, podpory i inne. Model można wymiarować przy użyciu linii, łuków, kątów, pochyleń oraz różnic wysokości. Ponadto można dowolnie definiować linie pomocnicze, przekroje i komentarze, które pomagają wprowadzać i oceniać dane konstrukcyjne. Elementy te można również wyświetlać i ukrywać.
Polegaj na programach Dlubal, nawet gdy wieje wiatr. Programy RFEM i RSTAB oferują specjalny interfejs do eksportowania modeli (tzn. konstrukcji zdefiniowanych przez pręty i powierzchnie) do RWIND 2. Tutaj za pomocą odpowiednich położeń kątowych względem pionowej osi modelu definiowane są kierunki wiatru, które mają być przeanalizowane dla projektu. Ponadto, profil wiatru i profil intensywności turbulencji są definiowane na podstawie normy dotyczącej wiatru. Te specyfikacje prowadzą do określonych przypadków obciążeń, w zależności od kąta nachylenia. W tym celu pomocne mogą być parametry cieczy, właściwości modelu turbulencji oraz parametry iteracji, które są przechowywane globalnie. Przypadki obciążeń można rozszerzyć poprzez częściową edycję w środowisku RWIND 2 za pomocą modeli terenu lub środowiska z grafik wektorowych STL.
Alternatywnie można również uruchomić RWIND 2 ręcznie, bez aplikacji interfejsu w programie RFEM lub RSTAB. W tym przypadku środowisko konstrukcji i terenu w programie jest modelowane bezpośrednio za pomocą importowanych plików STL i VTP. Zależne od wysokości obciążenie wiatrem i inne dane dotyczące mechaniki płynów można zdefiniować bezpośrednio w RWIND 2.
Ze względu na swoje wszechstronne zastosowanie, RWIND 2 jest zawsze dostępny, aby wspierać Cię w indywidualnych projektach.